Życie japońskiego studenta.

Jak wyglądają studia w Polsce chyba każdy się orientuje? "Studencki" wolny czas pożytkowany jest na wiele różnych sposobów, ale zaraz... jak to jest w Japonii? W Internecie znajdziecie dużo przydatnych informacji na temat japońskiego liceum czy podstawówki. Poznacie ich system (dosyć rygorystyczny) oceniania, przedmioty, których się uczą, dowiecie się kiedy młodzi Japończycy mają wakacje. Ja dzisiaj pragnę Wam przybliżyć temat japońskich studentów. Post nie będzie grzeszyć długością, ale myślę, że znajdziecie w nim wiele przydatnych informacji.

W Japonii normalnością jest dojeżdżanie do szkoły metrem i mimo to, że ich "kolej" jest na wysokim poziomie rozwinięta oraz komfortowa, taka podróż potrafi trwać 2 godziny, a czasem nawet więcej - i tak codziennie. Osobiście ich podziwiam, ponieważ wstanie o 6 rano jest dla mnie katorgą, a zwłaszcza, gdybym musiała tak daleko dojeżdżać. Nie muszę dodawać, że kładą się spać o 23/24 (nie zawsze i nie wszyscy)? I tu Was zadziwię (albo i nie) - studenci też zapisują się do kół naukowych! Często na nudnych wykładach można spotkać przysypiających studentów, aczkolwiek ludzie starają się unikać drzemek. Prawdopodobniej szkoły publiczne są mniej stresujące od prywatnych. Doskonale wiecie jak w Japonii wygląda "wyścig szczurów" odnośnie dostania się na uniwersytet i to nie byle jaki tylko prestiżowy. Wielu młodych Japończyków popada w depresje, a nawet popełnia samobójstwo z powodu odrzucenia ich podania przez uczelnię. I teraz po raz drugi Was zadziwię - tu opisałam Wam tylko tych bardziej ambitnych i zdolniejszych studentów!

Czy Japończycy to pracowity naród? Wiele osób powie, że tak, ale ja mogę obalić ową tezę wieloma kontrargumentami. Typowy stereotyp, który nie powiem, że nie, ale tylko po części jest prawdą, więc... czy myślicie, że wszyscy japońscy studenci traktują studia "na serio"? Błąd. Często wykorzystują "swawole" i wolność na maksa. Japan Times w swoim artykule ukazał statystyki Uniwersytetu w Tokyo, które widocznie pokazywały, że Japończycy uczą się gorzej od młodzieży z Ameryki! Często studenci całe wykłady przesypiają albo odpływają myślami będąc, gdzieś dalej... tam gdzie zachodzi słońce.

Jak Japończycy spędzają swój wolny czas? Imprezując, grając w gry komputerowe, spotykając się na zakupy z przyjaciółmi etc., a czasami pracując. Zdarza się i tak, że studenci z tych bardziej prestiżowych Uniwersytetów swój czas spędzają na douczaniu młodzieży licealnej - coś jak korepetycje. Inni zaś, mowa o sportowcach, całą swoją energię oraz siłę, wkładają w treningi. Myślę, że to podobnie jak u nas, w Polsce. Nie zapominajmy, że każdy jest człowiekiem.

Duży wpływ wywiera zmiana otoczenia. Załóżmy, że naszym "przysłowiowym" studentem będzie Hiroki, który przeprowadził się z japońskiej wsi do olbrzymiej metropolii zwanej Tokyo. Tak jak w Polsce, tak i Japonii i na wsi, i w mieście jest inna mentalność. Hiroki zaczynając zajęcia o 9 rano widzi zblazowanych ludzi jadących w metrze, którzy o wiele mniej się uśmiechają. Wracając napotyka bezdomnych żebrzących o kilka yenów na najtańszy alkohol i w tym momencie kołata się z myślami, czy dobrze zrobił? Przecież tak ciężko uczył się w liceum, tyle starań włożonych w to wszystko.. tylko po to, by tak skończyć? Aż w końcu poznaje przyjaciół z różnych zakątków swojego ojczystego kraju. Pierwszego dnia sumiennie przetrwał wszystkie wykłady. Znajomi zachęcają go na jedno piwo. Ta, na jednym się to nie kończy. Hiroki czuje się cudownie.. Czuje, że odżył. Ta forma "rekreacji" zaczyna przypadać mu do gustu, aż w końcu się w tym zatraca. Życia na uczelni nie bierze na poważnie. Jaki jest morał z tego? Zaraz zobaczycie.

Niestety, albo i stety... Japońskie firmy, gdy prowadzą rekrutacje na dane stanowisko dokładnie wertują wszelakie papiery należące do składających podanie o prace. Dla nich nie istotne jest jaką uczelnie ukończył kandydat. Największą uwagę zwracają na wyniki w nauce, certyfikaty, ukończone kursy, odbyte praktyki, znajomość języków.

Często studenci lubią zapisywać się do tzw. "mocnych" klubów/kół, hmmm. dajmy na przykład, sportowych. Zdarza się tak, że treningi pokrywają się z zajęciami uczelnianymi - przez co dużo młodych talentów rezygnuje z uczestnictwa w klubie, po to, aby nie zawalić roku. Jeśli koła jest renomowane, silne i mocne - potrafi dobrze dopieścić swoich podopiecznych. Często klub podnosi kwalifikacje swoich wychowanków, co ułatwia im szukanie pracy. Zdarza się tak, że firmy mają podświetlone na żółto ich podania. Takie osoby mają pierwszeństwo.

Na salach wykładowych często mieści się po 400 osób, ale raczej Was to nie zdziwiło. Często puszczane są listy obecności, ale przy takiej frekwencji łatwo oszukać wykładowce i podpisać się za kogoś - wielu studentów to praktykuje. Egzaminy? Prawdopodobnie są łatwiejsze od tych licealnych. Bywa i tak, że studenci na zaliczenie mają przynieść tylko referat. Ale, czy myślicie, że wykładowca będzie czytać te 400 wypracowań?

Ale nie tylko picie, imprezowanie, granie w gry to zajęcie studentów. Wielu studia nazywa "przerwą wiosenną", którą wykorzystują na zwiedzanie świata - jak dla mnie, coś pięknego! Są ochotnicy, którzy działają charytatywnie.

Wszystko się zmienia - poglądy, życie, polityka, pory roku. Pamiętajcie, aby wziąć artykuł z przymrużeniem oka. ;) Nie wszyscy tacy są. Starałam się opisać większość przypadków.

Dajcie znać, czy post się spodobał?