Gejsza z Gion- Iwasaki Mineko.

W dzisiejszym wpisie chcę Wam przybliżyć nieco historię słynnej gejszy z Gion, a mianowicie Mineko Iwasaki. ;) Na pewno znacie ją z kultowej powieści Arthura Goldena "Wyznania gejszy". 

Tanaka Masako, bo tak miała naprawdę na imię Mineko, urodzona 1949 roku w Kyoto. Jej rodzina była dość "artystyczną rodziną", gdyż matka Iwasaki zajmowała się artystycznym barwieniem tkanin, ojciec był malarzem kimon, zaś jej 3 siostry pracowały w hanamachi. 

Już w wieku 3 lat mała dziewczynka została zauważona przez przyjaciółkę oraz częstego gościa domu Tanaka, Panią Iwasaki, Iwasaki okiya (okāsan). Gdy jedna ze starszych sióstr Mineko postanowiła szybko wyjść za mąż, co wiąże się z zakończeniem kariery gejszy, Iwasaki nalegała aby to młoda Masako wprowadziła się do okiya oraz zaczęła naukę jako gejsza, by później mogła się stać jej następczynią. Niestety, podjęcie takiej decyzji wiązało się z przeprowadzką oraz adopcją Mineko przez rodzinę Iwasaki. Wywołało to niemałe oburzenie oraz sprzeciw w domu Tanaka.

Po wielu dyskusjach, sporach, burzliwych rozmowach postanowiona, że młoda Mineko trafi do okiya na "okres próbny". W przepisowym wieku 6 lat, 6 miesięcy i 6 dni rozpoczęła naukę w szkole gejsz. Od samego początku pokochała taniec, co było widać w dalszych poczynaniach młodej dziewczyny. 3 lata później adoptowano Masako przez rodzinę Iwasaki, zaś jej imię zmieniono na Mineko, gdyż to pierwsze miała już jedna ze starszych gejsz. 

Mineko była jedną z mądrzejszych jak nie najmądrzejszych "uczennic", gdyż egzamin zawodowy na maiko zdała najlepiej z całego swojego rocznika. Pięła się po szczeblach kariery dość szybko. Jako miranai, czyli praktykantka odwiedzająca herbaciarnie oraz obserwująca swoje starsze "koleżanki" w pracy,  wywołała niemałe zdumienie i zainteresowanie wśród gości. Maiko stała się przed czasem umownym i już wtedy miała "napięty grafik" ale (!) nie zrezygnowała przez to z przedsięwzięć artystycznych hanamachi, wręcz przeciwnie.... czynnie brała udział m.in w spektaklach tanecznych. 

W latach 60 twarz Mineko zdobiła plakaty, pocztówki, zdjęcia, pamiątki turystyczne promujące Kyoto, zaś w latach 70 wzięła udział w reklamie whiskey firmy Suntory. Wraz z wzrostem sławy zaczęła rodzić się chora zazdrość i zawiść wśród koleżanek. Gejsze żyją w okiya. Ich główna szefowa oraz matka to okāsan. Każda z młodych gejsz, na samym początku swej kariery "dostaje: tzw. starszą siostrę" wybieraną przez szefową. Jej zadaniem jest prowadzenie, uczenie, pokazywanie, ćwiczenie młodej podopiecznej. Na nieszczęście słynnej i utalentowanej Mineko jej starszą siostrą została jej rodzona siostra (ta, która wyszła za mąż) Yeako. Zazdrosna "nauczycielka" zamiast pomagać dziewczynie, wręcz jej szkodziła. Samotna Mineko musiała sama walczyć z zawiścią swoich koleżanek.

W wieku 29 lat Mineko Iwasaki zrezygnowała z kariery gejszy. Powód, który podaje to: rozgoryczenie hanamachi, które nagannie traktuje obiecujące artystki. Małe zarobki, zaniedbania, brak dyplomu ukończenia szkoły średniej. Mineko zamknęła okiya, wyszła za mąż oraz zaczęła konserwować i sprzedawać dzieła sztuki. 

CIEKAWOSTKA, a raczej dość istotna informacja!

Wyznania gejszy, tak, kultowa opowieść, która łapie za serducho, potrafi wycisnąć wiele łez, wzruszyć czy też zachwycić. Faktem jest to, że Mineko udzieliła Arthurowi wywiadu, opowiedziała mu o swoim życiu, o życiu gejsz, o zasadach moralnych i etycznych... JEDNAKŻE poprosiła go przy tym o dyskrecję i powierzyła mu swoje zaufanie. Co zrobił Golden? Wykorzystał to przekręcając wiele faktów robiąc przy tym z ludzi idiotów. Przedstawił gejszę jako prostytutki... Co jest zupełnym kłamstwem ponieważ owy rytuał oraz licytację odbywały się w świecie luksusowych prostytutek (tayū). Sama kiedyś zachwycałam się tą powieścią, lecz gdy zagłębiłam się w autobiografię Mineko "Gejsza z Gion", która została opublikowana przy pomocy amerykańskiej dziennikarki Rande Brown, zmieniłam swoje zdanie. Swoją drogą, gorąco polecam Wam ową lekturę! ;)

Spodobał Wam się post? Macie jakieś uwagi? Zapraszam do komentowania! <3

Wpis inspirowany blogiem japoniofilki, dzięki, której poznałam prawdę.