Tak kochani, zaczynam szereg postów związanych z dumą Japonii. Jak na razie postaram się Was wprowadzić w świat japońskich wojowników (samurajów). Mam nadzieję, że post Wam przypadnie do gustu. Mile widziane komentarze <3
Czym jest bujutsu?
Zacznę od wyjaśnienia Wam słowa "jutsu"(zapewne znacie je z anime Naruto), a oznacza ono "sztukę", "metodę" bądź "technikę" oraz odnosi się do sposobu wykonywania pewnych czynności. W kontekście sztuk walki będzie ono oznaczało szczególną, systematyczną metodę władania się daną bronią.
Jutsu było naprawdę wiele, przez co istniała konieczność ich identyfikacji. Często poszczególne metody walki otrzymywały nazwy związane z bronią właścicieli. Przykład? Kenjutsu - sztuka (jutsu), miecza (ken). Inną zaś metodą nazywania było określenie szczególnego sposobu użycia broni w walce. Przykładem może być jujutsu - sztuka (jutsu), miekkość (ju). W prostszy sposób tłumacząc Wam: techniczny sposób pokonania przeciwnika przy użyciu giętkości. Często główne metody walki dzieliły się na różnego rodzaju realizacje, które drogą ciągłego rozwoju i udoskonalania stawały się zupełnie niezależnymi sztukami walki. Przykład: iaijutsu - sztuka (jutsu), miecza (iai) i jednoczesnego cięcia wywodzi się z kenjustu! To właśnie w tych przypadkach nazwa nowej metody wskazywała na źródło jej pochodzenia. Przykład to nito-kenjutsu - sztuka (jutsu), szermierki dwoma (nito), mieczami (ken). Nie jest powiedziane, że nazwy nie mogły być związane z nazwiskiem mistrza, który opracował daną metodę walki.
Podczas stuleci dominacji Tokugawów (1600- 1868) sztuki walki odziedziczone po wiekach bitew i zamętu zostały rozwinięte i doprowadzone do perfekcji. Era szogunatu Tokugawa to czas spokoju i harmonii, który umożliwił mistrzom na dogłębne przyjrzenie się sztukom walki. W tym samym okresie pojawiło się również wiele nowych metod i sztuk walki, zaś różnorodność ich, która jest spora, sprawia niemałe kłopoty w usystematyzowaniu ich.
Bujutsu nazywana jest ogólnie sztuka walki, jako pojęcie zawierające w sobie wszystkie możliwe metody jej prowadzenia. Bu już w najdawniejszych kronikach stosowane było do określenia militarnych aspektów kultury japońskiej, różnych od jej aspektów cywilnych "bun" lub publicznych "ko", przy czym dwa ostatnie słowa dotyczyły głównie funkcjonowania dworu cesarskiego.. Bu pojawia się także w założeniach typu "buke" i "bumon", określających "wojskowe rodziny", w przeciwieństwie do "kuge" oraz "kugyo", odnoszących się do arystokracji dworskiej. Bu zawierają również "bushi"- dostojnik wojskowy, "buke senji" - rządy wojskowe.
"Bu" złożone z "jutsu" rezprezentować będzie WOJENNE TECHNIKI, więc słowo bujutsu odnosi się do wszelkich przejawów sztuk walki, ich praktycznych, strategicznych, technicznych aspektów, niezależnie od tego, czy daną metodą walki zajmował się zawodowy wojwnik, czy członek inne klasy społecznej.
Jutsu było naprawdę wiele, przez co istniała konieczność ich identyfikacji. Często poszczególne metody walki otrzymywały nazwy związane z bronią właścicieli. Przykład? Kenjutsu - sztuka (jutsu), miecza (ken). Inną zaś metodą nazywania było określenie szczególnego sposobu użycia broni w walce. Przykładem może być jujutsu - sztuka (jutsu), miekkość (ju). W prostszy sposób tłumacząc Wam: techniczny sposób pokonania przeciwnika przy użyciu giętkości. Często główne metody walki dzieliły się na różnego rodzaju realizacje, które drogą ciągłego rozwoju i udoskonalania stawały się zupełnie niezależnymi sztukami walki. Przykład: iaijutsu - sztuka (jutsu), miecza (iai) i jednoczesnego cięcia wywodzi się z kenjustu! To właśnie w tych przypadkach nazwa nowej metody wskazywała na źródło jej pochodzenia. Przykład to nito-kenjutsu - sztuka (jutsu), szermierki dwoma (nito), mieczami (ken). Nie jest powiedziane, że nazwy nie mogły być związane z nazwiskiem mistrza, który opracował daną metodę walki.
Podczas stuleci dominacji Tokugawów (1600- 1868) sztuki walki odziedziczone po wiekach bitew i zamętu zostały rozwinięte i doprowadzone do perfekcji. Era szogunatu Tokugawa to czas spokoju i harmonii, który umożliwił mistrzom na dogłębne przyjrzenie się sztukom walki. W tym samym okresie pojawiło się również wiele nowych metod i sztuk walki, zaś różnorodność ich, która jest spora, sprawia niemałe kłopoty w usystematyzowaniu ich.
Bujutsu nazywana jest ogólnie sztuka walki, jako pojęcie zawierające w sobie wszystkie możliwe metody jej prowadzenia. Bu już w najdawniejszych kronikach stosowane było do określenia militarnych aspektów kultury japońskiej, różnych od jej aspektów cywilnych "bun" lub publicznych "ko", przy czym dwa ostatnie słowa dotyczyły głównie funkcjonowania dworu cesarskiego.. Bu pojawia się także w założeniach typu "buke" i "bumon", określających "wojskowe rodziny", w przeciwieństwie do "kuge" oraz "kugyo", odnoszących się do arystokracji dworskiej. Bu zawierają również "bushi"- dostojnik wojskowy, "buke senji" - rządy wojskowe.
"Bu" złożone z "jutsu" rezprezentować będzie WOJENNE TECHNIKI, więc słowo bujutsu odnosi się do wszelkich przejawów sztuk walki, ich praktycznych, strategicznych, technicznych aspektów, niezależnie od tego, czy daną metodą walki zajmował się zawodowy wojwnik, czy członek inne klasy społecznej.
